رنگرزی پشم هایی که با دستان پرتوان زنان عشایر در هم تنیده شده، توسط رنگ هایی از دل طبیعت انجام می گیرد تا خامه تولید شده اثری ماندگار و دوستدار طبیعت و انسان باشد.
مواد رنگزای طبیعی دسته‌ای از رنگینه‌هایی با ثبات عالی و متوسط هستند که ریشه گیاهی و حیوانی دارند و بیشتر در رنگرزی سنتی نقش مؤثری دارند. روناس، اسپرک، نیل، گل بابونه، برگ انگور عسگری، چغندر، پوست پیاز، برگ درخت توت، وسمه، گل رنگ، گل جعفری، برگ انجیر، پوست انار، بلوط، پوست گردو، هلیله، سماق، زعفران، جا شیر و غیره از گیاهانی هستند که در ایران یافت شده و از مواد رنگزای آن‌ها در رنگرزی استفاده می ‌شده ‌است.
يكي از ويژگيهاي بارز رنگهاي طبيعي رنگ پس ندادن آنهاست. پشم رنگ شده با قرمز روناس يا آبي نيلي كمتر كم رنگ مي‌شوند. نکته دیگری که در مورد رنگ های طبیعی وجود دارد این است که به دلیل طبیعی بودن این رنگ ها و به تبع آن ساختار مولکولی آنها، تهیه رنگ های فرعی به سادگی از ترکیب رنگ های اصلی قابل انجام است در حالیکه این امکان به دلیل ساختار مولکولی متفاوت در رنگ های مصنوعی وجود ندارد.
سه رنگ اصلی چنانچه توسط رنگرزی طبیعی، رنگ آمیزی شوند چنانچه در کنار هم قرار گیرند دارای نظم هارمونیکی هستند که خروجی تند رنگ های مصنوعی هیچ گاه چنین جلوه نخواهد کرد.
دلايل قانع كننده‌اي براي اين تفاوت در قضاوت تركيب آبي، قرمز و زرد وجود دارد. اگر به قرمز روناس در نور آفتاب نگاه كنيم، علاوه بر «قرمز»، رنگ «زرد» و با شدت كمتر حتي «آبي» نيز به ذهن خطور مي‌كند. مي‌توان گفت كه نور آفتاب از قرمز روناس نه تنها رنگ قرمز، بلكه رنگ زرد و آبي نيز ساطع مي‌كند.